SEARCH ON – Dertien minuten lezen
Leven om te dienen
Een veteraan met een passie om anderen te dienen, bouwt met behulp van opensource-technologie aan een wereld met meer inclusiviteit.
Voor Matt is de definitie van een veteraan meer dan alleen 'iemand die ooit soldaat was'. Hij zet zich nu in om zijn autistische zoon en anderen een kans te geven om onafhankelijker te leven, en bewijst daarmee dat een veteraan nooit ophoudt anderen te dienen.
Net als veel veteranen ziet de voormalige Apache-piloot zichzelf niet als een held. Na twee keer uitgezonden te zijn naar Irak, heeft Matt een posttraumatische stressstoornis (PTSS), traumatisch hersenletsel en het onbehagelijke gevoel dat hij niet langer deel uitmaakt van een grotere missie. Hij was zijn doel kwijtgeraakt.
Hij hoorde dat The Mission Continues, een groep veteranen die vrijwilligerswerk doet, op zaterdag een evenement zou organiseren om anderen te dienen. Matt greep deze kans aan om een bijdrage te kunnen leveren. "Ik miste gewoon soldaten om me heen. Sinds ik uit dienst was gegaan, kende ik bijna niemand meer die in het leger zat of veteraan was, en ik was een beetje geïsoleerd geraakt."
Matt hoopte dat het evenement zou helpen tegen zijn gevoel van isolatie, maar ontdekte dat het eigenlijk een diepergaande behoefte van hem vervulde om anderen te dienen. Van de ene op de andere dag werd zijn definitie van een veteraan helder: een veteraan moet dienen. Deze realisatie gaf Matt een nieuw levensdoel, dat thuis begon.
"Al mijn drie kinderen hebben een beperking," zegt Matt, "maar ik zie dat dat maar een heel klein deel van hen uitmaakt. De rol die het uiteindelijk in hun leven speelt, is buitenproportioneel." De familie Landis heeft met drie kinderen binnen het autismespectrum de uitdagingen ondervonden en overwonnen van een beperking in een competentiegerichte wereld. Maar omdat de vijftien jaar oude Tristan Landis niet praat, en worstelt met zelstandige taken, moesten ze zich aanpassen.
"We hebben zeker uitdagingen gekend, veel ups en downs", zegt Matts vrouw Tiff. Maar ze gelooft dat elke uitdaging hen dichter bij elkaar brengt, en dat het erg goed voor de kinderen is geweest om getuige te zijn van het doorzettingsvermogen van het gezin. "Wij zijn zelf onze hoogste prioriteit", zegt ze. Je kunnen aanpassen is een belangrijke waarde van de familie Landis, die elkaar helpt en samen de toekomst tegemoet gaat.
Als ze naar buiten gaan, houden Matt en Tristan elkaars hand vast en vermijden ze harde geluiden en mensenmassa's. Matt ziet aan het gedrag van zijn zoon hoeveel stress hij ervaart, zoals aan zijn onrustige armen en zelfs aan het ritme van zijn ademhaling. Hij helpt Tristan ermee omgaan. Hij helpt hem zijn tanden poetsen, zich aankleden en eten.
Maar hij kan geen gesprek met Tristan voeren.
Human Engineering Research Laboratories (HERL) in Pittsburgh is het eerste laboratorium voor ondersteunende technologie in de VS. Matt voelde zich bijna instinctief aangetrokken tot deze gemeenschap van technici, stagiairs, studenten en onderzoekers onder leiding van dr. Cooper, van wie velen zelf met een beperking leven of een militaire achtergrond hebben. HERL werd het nieuwe hoofdkwartier waar Matt op een wel heel speciale manier de gemeenschap kon dienen: door baanbrekende ondersteunende technologieën te ontwikkelen voor zo veel mogelijk mensen.
Wanneer je meekijkt hoe Matt en het team aan apparatuur werken, ben je getuige van een doorlopende zoektocht om een voorstelling te maken van elk soort obstakel dat een persoon met een beperking kan tegenkomen, en hoe ze dat obstakel vervolgens overwinnen. Rolstoelen die stoepen kunnen trotseren, hoeven hun gebruikers niet langer te lanceren. Een robothand die een deur kan openen of een lichtschakelaar kan omzetten, moet met een vingertop kunnen worden bediend. Een krachtige arm die iemand in verschillende omstandigheden uit een rolstoel kan verplaatsen, kan de last van zorgverleners verminderen en de gebruiker meer onafhankelijkheid bieden.
Voor Matt is de definitie van een veteraan meer dan alleen 'iemand die ooit soldaat was'. Hij zet zich nu in om zijn autistische zoon en anderen een kans te geven om onafhankelijker te leven, en bewijst daarmee dat een veteraan nooit ophoudt anderen te dienen.
"Ik vond het altijd lastig en het duurde even voor ik erachter kwam hoe ik moest reageren op 'Bedankt dat je ons land dient' of dat soort dingen", zegt hij. Maar sinds hij naar Pittsburgh is verhuisd, heeft Matt geleerd hoe hij het best reageert wanneer mensen hem bedanken voor wat hij doet.
"Doe het ook", zegt hij dan. "Dien het land samen met mij. Als je iets wilt doen voor je land of ons je waardering wilt tonen, help dan mee, want we hebben je dringend nodig. We hebben mensen nodig die aan onze zijde willen vechten, om de veranderingen die we willen zien in onze gemeenschap te realiseren en daaraan bij te dragen", zegt hij.
"En er zijn natuurlijk heel veel mensen die dit doen."
