Şubat 2019'da Hayley Bell, İskoçya'nın en kuzeyindeki puslu John o’ Groats köyüne gitmek üzere motosikletiyle yalnız başına yola çıktı. Tek başına güzel manzaraların keyfini çıkaracağı bir öğleden sonra gibi görünen o yolculuk aslında çok daha fazlası olacaktı: Hayley, Women Riders World Relay'i (WRWR) resmen başlatmak üzereydi. Hayley ve kendini bu işe adamış gönüllü bir ekip tarafından planlanan devasa bayrak yarışı, 3.000'i aşkın motorcu (diğer adıyla Koruyucu), efsanevi bir baton, 79 sınır geçişi ve bir yılda katedilecek 100.000 kilometreden fazla yolu içeren karmaşık bir rotayı kapsıyordu.
Motorcuların çoğu, kendi ülkelerinde bir rotayı keşfetmek suretiyle bayrak yarışının bir ayağını tamamlamayı tercih etti. Diğerleri bunu yabancı bir yeri veya bilinmedik bir kültürü keşfetmek için bir fırsat olarak kullandı. (Hatta daha hırslı olanları, bayrak yarışının tüm rotasını tamamlamak için yola koyuldu.) Bayrak yarışı yöneticileri Google Haritalar'ı kullanarak yüz günden uzun bir süre boyunca her ülkede ve dilde motorcular için bir kılavuz hazırladı. Motorcular bu kılavuzu takip edip kâh yan yollara kâh arka yollara girerek sınırları geçtiler. Yarış bittiğinde daha önce bir grup yabancı olan bu kadınlar, artık ortak bir deneyimin bir parçası haline gelmişti. Birlikte tarihin en kapsamlı motosiklet bayrak yarışını tamamlamışlardı.
Babası, erkek kardeşi ve kuzenleri tutkulu birer motorcu olmasına rağmen, İngiltere'nin kırsalında büyüyen Hayley'nin motosiklet kullanmasına asla izin verilmiyordu. Motosiklet sürme isteği zamanla azaldı. Ta ki beş yıl öncesine kadar. Motosiklet yarışı izlemeye gitmesi, üstüne bir de eski sevgilisinin motosikletinin arkasında yaptığı yolculuk, ilgisini yeniden alevlendirdi. Motosiklet ehliyeti sınavına girdi. O zamandan beri de bir daha arkasına bakmadı. WRWR'yi kurarken Hayley'nin tek isteği birlikte motosiklet sürecek başka kadınlar bulmaktı, ancak WRWR dünya çapında bir topluluk haline geldi.
Bu boyutta bir bayrak yarışını koordine etmek yalnızca insanları A noktasından B noktasına taşımaktan ibaret değildi; motorcuların güvenliğini (ve iyi beslenmesini) sağlamak da son derece önemliydi. Planlama ekibi Google Haritalar'ı kullanarak 300 küsur günlük rota hazırlarken aynı zamanda motorcuların yol kenarında durmaları gerektiğinde gidebilecekleri güvenli yerleri de (ör. 24 saat açık benzin istasyonları veya erzak stoklayacak dükkanlar) belirleyebiliyorlardı. Böylece yolculuğun her ayağı daha da güvenli hale geliyordu.
ABD, Meksika ve Güney Afrika'nın Batı Burnu'nda hayatlarının motosiklet yolculuğunu yapan üç kadını takip edin.
Şubat'ın ortasında, yolculuğun bitişini kutlamak için 40 ülkeden yüzlerce motorcunun katılımıyla bir parti düzenlendi. Hikayelerini birbirleriyle paylaşan kadınlar, yolculuklarını yad etti. “Farklı ülkelerden kadınların yaşadığı gururu ve buraya gelip bu deneyimi birbirleriyle paylaşmak için duydukları şevk ve tutkuyu görmek inanılmazdı.” diyor Hayley.
Dünyada motosiklet tarihine baktığımda cesur kadınların her zaman var olduğunu görüyorum. Buna rağmen endüstride hep erkeklere yönelik atılımlar yapılmış. Bizi ciddiye almaya başlamaları için motosiklet endüstrisinin farkındalığını artırmaya yönelik bu küresel hareketin bir parçası olmak benim için önemli.
Mikki M. Avis (ABD) 724 km
Motosiklet kullanmaya başlamamın nedeni, güçlü ve özgür hissetmemi sağlamasıydı. Motosiklet sayesinde yaşadığımı hissediyor, hayatımı kenardan izlemek yerine bizzat yaşıyorum. Asla göremeyeceğimi düşündüğüm muhteşem yerler gördüm, asla tanışamayacağım insanlarla tanıştım. Bütün bunlar bir insan olarak olgunlaşıp gelişmemi sağladı.
Lesa Jordan Speller (Kanada) 640 km
Engelliyim ve yürümekte zorlanıyorum. Modifiye motosikletim hiç sahip olmadığım bacaklarım gibi. Artık hep görmek istediğim yerlere gidebiliyor, yolculuk sırasında harika insanlarla tanışabiliyorum. Bu özgürlük benim hayatımı değiştirdi.
Shinta Utami (Endonezya) 13.000 km
Oğlum 24 yaşındayken lösemiden hayatını kaybetti. Motosiklet onun tutkusuydu. Hep motosiklet sürmek istediğimi bildiği için de motosikletini bana bıraktı. Motosiklet dolaylı yoldan onunla birlikte olmamı sağlıyor. Bu benim yogam, meditasyonum ve akıl sağlığımı korumama yardımcı olan şey. Ayrıca bana odaklanacak bir şey vererek üzüntümle baş etmeme yardımcı oluyor. Bu bayrak yarışında oğlumu da yanımda taşıyacak ve eve giderken muhakkak yol boyunca ağlayacağım.
Jenny Hibbert (Yeni Zelanda) 498 km
Dünyaya şunu göstermek istedik: Dünyanın dört bir yanından gelen tüm bu kadınlar ortak bir hedef doğrultusunda bir araya geldi. Derilerinin rengi, dinleri ve siyasi inançları önemli değildi. Bunlar bir şey ifade etmiyordu. Bu kadınlar birer büyükanne, anne, eş, kız kardeş, abla, kız evlattı. Ne oldukları hiç önemli değildi. Hepimiz bir araya gelerek bir konuda uzlaştık. Olağanüstü bir durumdu.
Courtnye Nix (ABD) 19.312 km
Fotoğraf: Lanakila MacNaughton